Blog

Tüm dünyayı etkilemekte olan COVID-19 sebebi ile dünyanın birçok yerinde kurumlar ofislerini kapatmış ve bununla birlikte çoğu kurum “Uzaktan/Evden Çalışma” şekline geçmiş durumdadır.

Uzaktan çalışma sırasında kurum içinde kullanılacak iletişim, toplantı ve VPN gibi hizmetler için gerekli yazılımlar satın alınıp kurumlara konfigürasyonu sağlandı. Eminiz ki bu yazılımlar satın alınmadan önce “ne kadar güvenli” olduğuna dair uzunca araştırmalar yapıldı. Ancak bu yeni çalışma mantığının gelmesiyle birlikte karmaşaların arasında kaybolan birçok kurum, bir kez daha Siber Güvenliğin en zayıf halkasını unutmuş oldular. Yani ‘insanı’.

İster geleceğin fabrikaları (Factories Of the Future’s), ister Endüstri 4.0 diye isimlendirelim, üretimin dijitalleşmesi ile birlikte, kullanılan kontrol sistemleri her geçen gün daha önemli, akıllı ve güçlü hale geliyor. 

Günümüzde artık, fabrikalar tedarikçileriyle süreçlerinin verimliliği adına, sistemsel ihtiyaçları doğrultusunda kritik seviyede önem arz eden entegre yapılar kurgulayabiliyor.

Kişisel Verilerin Korunması Kanunu’nun (KVKK) 2016 yılında kabul edilmesi ile birlikte, hayatımıza “kişisel veri güvenliği”, “kişisel veri güvenliği ihlali” , “veri güvenliği rehberi”, “kurul bildirimi”, “veri sorumluları” ve “ihlal bildirimi” gibi yeni kavramlar  girmiştir. 

Elektronik ticaretin gelişimiyle birlikte insanların alışveriş alışkanlıkları da hızla değişmeye başladı, insanlar eskinden olduğu gibi mağazalarda saatlerini harcamak yerine elektronik ortamda dakikalar içinde alışverişlerini tamamlamayı tercih ediyorlar. İnsanların elektronik ticarete hızla ayak uydurmaları ise, ticari faaliyet gösteren birçok şirketin çalışma şeklinde ve yatırım stratejisinde köklü değişikliklere neden oldu. Çok sayıda şirket satışlarını elektronik ortama taşıyarak bu dünyada yer edinme çabasında.